Van Vlissingen naar Middelburg

Laat de zeewind door je haren wapperen terwijl je heerlijk over de boulevard van Vlissingen fietst. Bewonder de vier keramiekbeelden van Jo Uiterwaal aan de buitengevels van het treinstation Vlissingen. Deze zijn geplaatst met verwijzing naar de spoorverbinding en de provincie Zeeland. Het stationsgebouw heeft in 2010 de status van Rijksmonument heeft gekregen. Het is daarmee één van de weinige stationsgebouwen dat door Van Ravesteyn is ontworpen en nog niet is gesloopt.

Deze route heeft leuke bezienswaardigheden die je tocht nóg leuker maken. Zo fiets je in Biggekerke naar een mooie, volgens Zeeuwse traditie wit geverfde molen. Officieel heeft de molen geen naam, maar hij wordt ook wel ‘Brassers Molen’ genoemd, naar de familie die de molen al sinds 1852 in bezit heeft en bemaalt. Brassers molen is in opdracht van de stad Vlissingen gebouwd in 1712 en fungeerde als korenmolen. Er is een molenwinkeltje waar allerlei meelproducten, maar ook diervoeders en benodigdheden voor de ruitersport worden verkocht. Bijzonder is, dat de molen sinds het moment dat de bouw klaar was, onafgebroken in bedrijf is geweest.

Ongeveer zeventien kilometer verder, bij de monding van het voormalige kanaal van Welzinge dat toegang gaf tot de haven van Middelburg, staat Fort Rammekens. Het fort werd vroeger ook wel Zeeburg genoemd en het was in 1496 nog geen fort, maar een baai waar schepen aanmeerden. Het is het oudste, nog bestaande zeefort van West-Europa. Fort Rammekens werd in 1547 gebouwd ter bescherming en controle van de drukke scheepvaartroutes naar Antwerpen en Middelburg. De vesting is over de toenmalige zeedijk heen gebouwd in de vorm van ruit. Er werd een bastion, met dikke muren waarin kanonnen geplaatst konden worden, opgetrokken dat op de Westerschelde gericht was. Aan het uiteinde van de muren waren halfbastions met kanonnen gebouwd, die in de tijd na Napoleon een aarden dekking kregen. Bij de bouw van het fort werd veel natuursteen gebruikt, omdat dit beter tegen het zoute water bestand was en ter verdediging kreeg het fort aan de kant van het binnenland een slotgracht. De verdedigende functie werd in 1869 opgeheven, maar bleef in gebruik als kruitmagazijn.

Vanaf het fort fiets je tenslotte naar de laatste bezienswaardigheid van de route: de Oranjemolen in Vlissingen. Deze stellingmolen was vroeger als koren- en pelmolen ingericht, maar maalt anno 2013 alleen nog maar gaan op vrijwillige basis. Door zijn ligging zie je de molen al van ver af. Het exacte bouwjaar van het historische erfgoed is niet bekend, maar omdat de molen in 1699 al vermeld werd op schrift, moet hij nog ouder zijn dan dat. De Oranjemolen is de molen die in Nederland het dichtste bij de kustlijn staat en het is de enige van 23 stadsmolen in Vlissingen die de tand des tijds heeft doorstaan.