Een route van hoge gisting

De Westhoek is de West-Vlaamse grensregio in België en Frankrijk. In België behoren onder meer Ieper en Poperinge tot dit gebied, in Frankrijk is dat het bekende Duinkerken. In de volksmond noemt men de tweedeling van de Westhoek ‘de schreve’ (het streepje) om aan te geven dat de staatsgrens hier willekeurig getrokken is. In de Westhoek tikt de tijd schijnbaar iets minder vlug. In deze streek heersen de rust, de natuur en de traditie, zoals het brouwen van bier. Het eerste deel van de route rij je over het grondgebied van de gemeente Poperinge. In deze streek wisselen de beboste en glooiende heuvelruggen van het West-Vlaamse Heuvelland elkaar af met drooggelegde polders, akkervelden en historische plaatsjes en gebouwen. In de omgeving wordt veel hop verbouwd, wat de omgeving een unieke uitstraling geeft. En natuurlijk wordt er hier dan bier gebrouwen, zoals in de brouwerij van de Sint Sixtus Abdij in Westvleteren. Dit pand is eigendom van de Cisterciënzers van de Strikte Observantie, ook wel bekend als de Trappisten. De drie kenmerken van het Trappistleven zijn een leven gewijd aan gebeden, lezen en handenarbeid. Het trappistenbier van deze brouwerij wordt beschouwd als één van de lekkerste ter wereld. Fietsend langs de oever van de Ieperlee, een deels gekanaliseerde waterloop, stuit je na enkele kilometers op de rivier de IJzer. Beide waterwegen lagen tijdens de bittere loopgravenstrijd in de Eerste Wereldoorlog aan het front. De Belgen gebruikten daarbij een tactiek die veel Nederlanders bekend in de oren zal klinken: ze zetten sommige polders rondom de rivier onder water om de Duitsers tegen te houden. De IJzer ontspringt in Frankrijk, met een relatief korte lengte van zo’n 80 kilometer mondt hij als enige rivier uit in de Belgische Noordzee. Je vervolgt de route door de vochtige polders van de IJzer, tegen de stroom in rij je richting de Franse Grens.