Neerpelt, Natuurgebied De Malpie en Leende

Na een mooi stuk fietsen door de bossen is het al gauw tijd voor een hapje en een drankje. In de herberg van de Sint-Benedictusabdij, beter bekend als de Achelse Kluis, staan verleidelijke dingen op het menu. Achelse Trappist natuurlijk, maar ook Trappistenijs met echte boter. Vanuit de herberg kijk je door een groot raam zo naar de ruime RVS-tanks in de brouwerij. Er wordt gewerkt met de recepten van Broeder Thomas, die zijn sporen verdiend heeft in de Trappistenkloosters Westmalle, Westvleteren en Orval. Klinkende namen voor bierliefhebbers – Westvleteren is bij de meeste mensen misschien minder bekend, maar werd een paar jaar terug nog uitgeroepen tot beste bier ter wereld. Voor de Achelse Kluis wist Broeder Thomas precies wat het moest worden: een licht en dorstlessend bier dat toch karakteristiek genoeg smaakt. Een puur bier, passend bij het eenvoudige karakter van de abdij, zonder kunstmatige smaakstoffen of suiker. De grond waarop de abdij staat is al eeuwenlang een religieuze plek. In 1656 werd hier in de buurt een grenskapel gebouwd. Het was de natijd van de godsdienstoorlogen. Katholieken uit het protestantse Nederland mochten hier, net over de grens, wel hun erediensten houden. In de 17e eeuw stichtte Petrus van Eijnatten uit Eindhoven er een gemeenschap van kluizenaars: de Achelse Kluis. De trappistenmonniken van Westmalle richtten in 1846 op deze plek de Sint-Benedictusabdij op. De kleine monnikengemeenschap die vandaag is overgebleven is nu voor haar inkomsten aangewezen op de verkoop van het Achels trappistenbier. De abdij is niet te bezichtigen en de kerk is alleen toegankelijk om de vieringen bij te wonen. De mooie onthaalkapel naast de ingang van het gastenhuis in de voorhof is wel toegankelijk. Neem er voor je vertrekt nog even een kijkje. De Achelse Kluis ligt op de grens tussen Nederland en België, de grenslijn loopt dwars over de oprijlaan. De abdij ligt in een uithoek, zoals het kluizenaars betaamt. Rondom vind je uitgestrekte natuurgebieden. We hoeven de weg maar over te steken en we rijden zo het Leenderbos in, groot bos- en heidegebied dat vanaf de abdij helemaal doorloopt tot de 7 kilometer verderop gelegen weg tussen Leende en Valkenswaard. De Achelse Kluis was tot in de jaren ‘70 een groot landbouwbedrijf zo’n 100 monniken werkten, die een goed inkomen leverden. Toen dat steeds niet meer winstgevend bleek, werd de brouwerij gesticht om nieuwe bronnen van inkomsten te creëren. De meeste landbouwgronden werden eind twintigste eeuw verkocht aan het Vlaams Gewest en Staatsbosbeheer, afhankelijk van het land waar de grond lag. De oude landbouwgronden werden grotendeels teruggegeven aan de natuur. Zo is het gekanaliseerde riviertje de Tongelreep gedempt om plaats te maken voor een natuurlijk kronkelende beek. Maar in het Leenderbos zijn nog een aantal oude ‘kampkes’ te vinden: de vroegere akkers op de heide, omringd door wallen van eikenhout die de gewassen moesten beschermen tegen vee en stuifzand. Het verderop gelegen natuurgebied Malpie is heel anders dan het Leenderbos, veel vochtiger en glooiender. De zandruggen stammen uit de IJstijd. De wind blies het zand daarna op sommige plekken weg, om het verderop op een hoopje te waaien. Zo werd een hele serie kleine heuveltjes geschapen, met in de kommen mooie vennetjes. Slingerend over de fietspaadjes heb je er steeds weer een ander zicht op. Langs Neerpelt rijd je terug naar het startpunt.