Fietsen langs het Albertkanaal

Uitkijkend over het water terwijl je langs oevers van het Albertkanaal fietst, wordt het beeld van Belgische industrie en maakbaarheid op je netvlies gebrand. Relatief jonge bedrijven en bijbehorende logistiek en bedrijvigheid vallen op wanneer je over het water uitkijkt. Op het kanaal vervoeren indrukwekkende schepen talloze goederen, terwijl het water de mysterieuze kracht heeft om je als mens klein te laten voelen. Tussen de bekende Belgische steden Luik en Antwerpen is het Albertkanaal aangelegd. Deze waterweg, die in 1946 in gebruik werd genomen, is bijna 130 kilometer lang en laat schepen in ongeveer 18 uur van Antwerpen naar Luik of omgekeerd varen. Het is een belangrijke transportader, maar het kanaal zorgt ook voor een groot deel van de drinkwatervoorziening van de regio Antwerpen. Het Maaswater, dat via het kanaal wordt aangevoerd, wordt gefilterd en geschikt gemaakt als drinkwater. Fietsend langs het Albertkanaal proef je veel van de Belgische industrie. Er was weinig ruimte om tussen de wegen en het kanaal woningen te bouwen, maar het gebied is bijzonder geschikt voor de industrie. Belangrijke industriegebieden liggen dan ook langs het Albertkanaal, waaronder ook Herentals Industrie. Op de helft van de fietsroute, bij de stad Herentals, steek je het kanaal over om langs de andere oever terug te fietsen. Herentals is de historische hoofdstad van de Kempen, van oudsher een stad met een bloeiende lakenhandel. Geleidelijk aan kwam er een meer gevarieerde industrie op en werd het stadje minder ambachtelijk. Herentals maakt ook deel uit van het Economisch Netwerk Albertkanaal, een netwerk verspreid over 25 gemeentes die langs het Albertkanaal liggen die als doel hebben economische krachten op elkaar af te stemmen om economische groei te bevorderen. Dat lukt aardig; Herentals speelt een belangrijke economische rol in de diamantbewerking en in de voedingsmiddelen-, metaal-, textiel en schoenindustrie. Naast de belangrijke industriële en economische plek die het kanaal inneemt, fungeert het water als verdedigingslinie en beschermt het het achterliggende land samen met de Franse Maginotlinie tegen aanvallen uit het oosten. Het hoogte van het water in het kanaal kan via sluizen bepaald worden en op bepaalde plaatsen op de westelijke dijk zijn bunkers en weerstandsnesten gebouwd.