De stad Groningen lag in de middeleeuwen op een strategische plek: enerzijds hoog genoeg op het noordelijkste puntje van de Hondsrug, zodat het water er niet bij kon als er stormvloeden waren, anderzijds goed bereikbaar vanaf het water via onder andere het Reitdiep, en te land via diezelfde Hondsrug, die reizigers hoog en droog langs moerassen en veengebieden leidde. Het is dan ook logisch dat Groningen in de middeleeuwen uitgroeide tot een welvarend handelscentrum. Door middel van verdragen en bepalingen trok de Stad handel en macht naar zich toe: het stapelrecht liet niet toe dat in de Ommelanden geproduceerde waren ergens anders dan in Groningen mochten worden aangeboden en verhandeld. Pakhuizen zoals die nog altijd te zien zijn aan het Hoge der A lagen vol graan, wol en huiden die werden verhandeld in Engeland, maar ook in Duitsland, Denemarken en het Baltisch gebied.
Groningen, vaak liefkozend Stad genoemd, is nog steeds dé stad van het Noorden. De stad waar hard gewerkt en gestudeerd wordt.
Deze fietsroute neemt je mee langs plekken in de stad waar Groningers aan het werk waren. In bierbrouwerijen, graanpakhuizen en in de korenbeurs. Aan de lopende band in fabrieken in tabak, hoefijzers en pudding. Aan de snijtafels met herenconfectie of juist aan de kades en in de pakhuizen aan de Hoge en Lage der A, bij het voorbereiden van de aanleg van een villapark of de nieuwe spoorlijn Meppel – Groningen. De artsen en verpleegsters in het ziekenhuis en niet te vergeten natuurlijk ook alle hoogleraren, professoren, docenten, onderzoekers, conservatoren, bodes, schoonmakers en secretaresses in de meer dan 400 jaar oude universiteit.