Kruiningen, Yerseke en Kapelle

Geen woeste natuur in Zuid-Beveland, maar keurig aangelegde polders met strakke akkerlanden die gebruikt worden voor de landbouw en de fruitteelt. Op het schiereiland tussen de Ooster- en Westerschelde heeft men de strijd van het wassende water gewonnen en wordt het vruchtbare land dankbaar bewerkt. In de derde en vierde eeuw bestond dit deel van Zeeland nog niet en lag het gebied onder water, maar vanaf de Middeleeuwen werd het gebied stukje bij beetje ingepolderd en de bevolking die er woont, kan uitstekend leven van de landbouw en de visserij. In 1530 tijdens de Sint-Felixvloed en in 1570 tijdens de Allerheiligenvloed eist het water een groot deel van het land terug, maar de bekendste overstroming is de Nederlandse geschiedenis is ongetwijfeld de Watersnoodramp van 1953. Hierbij kwam het oostelijke deel van Zuid-Beveland onder water te staan. Het schiereiland heeft veel baat gehad bij de aanleg van de Deltawerken, die Midden-Zeeland voor de rest van Nederland beter ontsloten. In Krabbedijke zie je een grondzeiler staan die gebruikt werd als korenmolen. De in 1862 gebouwde ronde stenen molen is vernoemd naar de eerste molenaar (Jan Rosier) en draagt de naam De Rozeboom. De molen had ook een pelwerk, maar dat is verwijderd. Tot 1947 maalde de molen graan, maar daarna werd hij buiten bedrijf gesteld. Beter onderhouden is de Oude Molen die je aan het einde van de tocht in Kruiningen tegenkomt. Deze korenmolen werd in 1801 gebouwd en bleef tot 1953 koren op windkracht malen. In de tweede helft van de twintigste eeuw werd de molen twee keer ingrijpend gerestaureerd, nadat de gemeente de grondzeiler in 1959 kocht. In 2001 werd de complete molen een stukje verplaatst, zodat hij weer wat beter wind kon vangen. Een vrijwillige molenaar stelt de molen, die ingericht is met twee koppels maalstenen, regelmatig in bedrijf.