Eygelshoven, Kerkrade

Bekende, grotere steden bruisen in Limburg! Heerlen is één van de grootste gemeentes van Limburg. Van oudsher was Heerlen een redelijk geïsoleerd doordat er geen goed aan- en afvoerwegen waren en de stad lag daarmee verscholen tussen de heuvels. De stad was zelfvoorzienend en haalde veel inkomsten uit de mijnbouw. Pas in 1896 kreeg Heerlen een station en aansluiting op het Nederlandse spoornet, waarmee de stad werd ontsloten voor de omgeving. Door een florerende handel is het plaatsje uitgegroeid tot de stad die het nu is.

Ook Kerkrade is een leuke stad om eens sfeer in te gaan snuiven. Het heeft een veelbewogen geschiedenis met drie landen en heeft zowel bij Duitsland als bij België en Nederland gehoord. Van oorsprong was de grond waar Kerkrade op ontgonnen is al Nederlands gebied. Als onderdeel van ’s-Hertogenrode heeft Kerkrade van 1815 tot 1816 bij Pruisen gehoord, want in 1815 werd de zelfstandige heerlijkheid aan die grensstad toegewezen. Nadat Kerkrade zich afsplitste en weer van Nederland werd, riep België zijn onafhankelijkheid uit en claimt het grondgebied van Kerkrade. Pas in 1839 wordt het stadje teruggegeven aan Nederland, als met het Verdrag van Londen België internationaal erkend wordt als onafhankelijk land.

Je fietst wat verder en komt Landgraaf binnen, dat voor veel mensen bekend is van zijn grote skihal en het jaarlijkse Pinkpopfestival. Neem een paar uur de tijd om te gaan genieten van de schitterende planten en stijlen in de Wereldtuinen Mondo Verde. De tuinen vormen een schitterend attractiepark van 25 hectare compleet met dieren. In de Tropenhal is het altijd meer dan 20 graden Celsius en de Italiaanse, Marokkaanse, Chinese, Japanse, Russische, Engelse en de Portugese tuinen zijn oogstrelend mooi. Er is ook een soort woestijn aangelegd, die in scherp contrast staat met de Moorse tuin, waar waterbassins en fonteinen de boventoon voeren.

Een paar honderd meter van de ingang van Mondo Verde staat de Strijthagermolen. Deze watermolen uit 1617 kreeg in 1700 zijn huidige vorm toen hij werd herbouwd. Het waterrad wordt aangedreven door water uit de stuwvijver bij het kasteel Strijthagen en dat is ook niet verwonderlijk, want oorspronkelijk hoorde de molen bij het kasteel. Er worden regelmatig demonstraties gegeven bij de middenslag watermolen.

Je stapt na je bezoek aan de molen en de tuinen weer op de fiets om naar het historische kasteel ’s-Heeren Anstel te fietsen. Het complex bestaat uit twee haaks op elkaar staande economiegebouwen rond een mooi voorplein. Als je goed kijkt zie je de sporen van een oude gracht die inmiddels gedempt is. Onder de rechtervleugel is een schitterende kelder gebouwd met adembenemend mooie gewelfkappen tussen de gordelbogen van baksteen.

De laatste bezienswaardigheid van de tocht is de Baalsbruggermolen, die ooit bij de Abdij Rolduc hoorde. In de achttiende eeuw werd de molen gebruikt als korenmolen die rogge en tarwe maalde, maar er werd ook olie mee geslagen. De raderen van de oliemolen hingen vooraan tegen de gevel en die van de olie- en tarwemolen draaiden op een eigen waterkanaal. Halverwege de negentiende eeuw zijn die laatste twee afgebroken. Wateroverlast vernielde in 1916 het overgebleven waterrad. In dat jaar werd er een turbine geplaatst. Sinds 1967 is de molen een rijksmonument.