Gaasterlânpaad

Gaasterland, het land op de gaast (zandige hoogte), verschilt sterk van de rest van de Friese zuidwesthoek. Met zijn zacht glooiende landschap, dat zich ruim 10 meter boven het omringende veengebied verheft, zijn kliffen langs het IJssemeer en zijn rijkdom aan bos, draagt het een geheel eigen karakter. Na de laatste ijstijd strekte zich een groot veengebied uit aan de zuidkant van de toen hooggelegen zandvlakte, met daaronder een kern van taai keileem. Naarmate de zeespiegel steeg - het klimaat werd warmer en het ijs smolt - werd dit veen steeds meer door het water aangetast en bij stormweer weggeslagen. Het keileem bood echter weerstand en bleef dit doen nadat de Zuiderzee was ontstaan. Op deze wijze ontstonden op drie plaatsen langs de huidige kust kliffen of steile kusten. In het westen ligt het 10 meter hoge Roode Klif en verder oostwaarts liggen het Mirnser Klif (5,3 meter) en het Oude Mirdumer klif (7,8 meter). In de prehistorie was het Gaasterland al bewoond getuige een inmiddels verdwenen hunebed.