Hippolytushoef te voet

Wieringen noemt zich wel het geheime Waddeneiland. Het voormalige eiland werd in 1924 door bedijking en inpoldering aan Noord-Holland ‘gekoppeld’. Toch heeft Wieringen zijn eilandgevoel behouden, mede omdat het glooiende stuwwallenlandschap zo mooi contrasteert met de lage polders in de omgeving.

Deze wandeling laat je nader kennis maken met het authentieke Wieringen. 

Net buiten Hippolytushoef loop je over de dijk langs de Waddenzee. Het ruikt hier heerlijk zilt. Bij mooi weer zie je de Kop van Noord-Holland en Texel liggen. Je komt langs Molen De Onderneming, een rietgedekte koren- en pelmolen uit 1851.

Als je langs de westkant loopt, denk dan even terug aan de functie die dit deel van Wieringen in de VOC-tijd had. Schepen die terugkeerden uit de Oost zetten hier – zo’n beetje in het zicht van de havens van Enkhuizen, Hoorn en Amsterdam – zieke zeelui aan wal. Deze quarantaine moest voorkomen dat ziekten zich aan wal konden verspreiden.

Bij buurtschap De Hoelm begint de Wierdijk die nog uit de zestiende eeuw stamt. Het is de enige resterende wierdijk in Holland, hij geldt dan ook als cultuurhistorisch monument. De dijk liep aan de voormalige zuidkust van Wieringen en is versterkt met zeegras. Een reconstructie van de dijk is alleen bij De Hoelm te bezichtigen.

Je loopt over boerenlandpaadjes door uitgestrekte akkerlanden. Onderweg zul je zeker een paar keer stilstaan om de historische Wieringer boerderijen wat beter te kunnen bekijken. Wieringen kent sowieso een rijke en bewogen historie. In de negende eeuw vormde het eiland korte tijd een uitvalsbasis van Deense Vikingen. En na de Eerste Wereldoorlog fungeerde Wieringen van 1918 tot en met 1923 als ballingsoord voor de gevluchte Duitse kroonprins Wilhelm. Het verhaal gaat dat smid Jan Luyt uit Hippolytushoef de kroonprins heeft geleerd hoe je hoefijzers smeedt.