Zuid-Beveland met Kapelle, Wemeldinge en Yerseke

Een lieflijk, sfeervol landschap vol kronkelende kreken met glooiende oevers en schitterende rietkragen. In het moerasachtige, landelijke gebied fiets je langs karakteristieke boerderijen en door akkers en boomgaarden. Geen woeste natuur dus in Zuid-Beveland, maar keurig aangelegde polders met strakke akkerlanden die gebruikt worden voor de landbouw en de fruitteelt. Op het schiereiland tussen de Ooster- en Westerschelde heeft men de strijd van het wassende water gewonnen en wordt het vruchtbare land dankbaar bewerkt. In de derde en vierde eeuw bestond dit deel van Zeeland nog niet en lag het gebied onder water, maar vanaf de Middeleeuwen werd het gebied stukje bij beetje ingepolderd en de bevolking die er woont, kan uitstekend leven van de landbouw en de visserij. In 1530 tijdens de Sint-Felixvloed en in 1570 tijdens de Allerheiligenvloed eist het water een groot deel van het land terug, maar de bekendste overstroming is de Nederlandse geschiedenis is ongetwijfeld de Watersnoodramp van 1953. Hierbij kwam het oostelijke deel van Zuid-Beveland onder water te staan. Het schiereiland heeft veel baat gehad bij de aanleg van de Deltawerken, die Midden-Zeeland voor de rest van Nederland beter ontsloten. Vanaf de parkeerplaats, waar je gratis je auto kunt neerzetten, fiets je langs mooie molens. De eerste kom je na twintig kilometer tegen: molen De Hoop staat in Wemeldinge. Korenmolen De Hoop werd in 1866 gebouwd door een molenaarsknecht die op de voorganger van de andere molen in het dorp (Aeolus) werkte. De molen is tot 1968 in bedrijf geweest. Daarna werden er plannen gemaakt om de molen om te bouwen tot woning, maar deze plannen verdwenen ook weer van tafel. Tegenwoordig maalt de witte ronde stenen molen met twee koppels maalstenen nog op vrijwillige basis graan. De eerder genoemde Aeolus is een koren- en pelmolen die in 1869 werd gebouwd. Deze stellingmolen was het antwoord op de bouw van De Hoop en is, om deze molen te overtreffen, hoger en groter dan die molen. De molen heeft dan ook drie koppels maalstenen en een pelsteen. De roeden zijn de oudste roeden die in Nederland nog in gebruik zijn en stammen uit 1871. De molen is vernoemd naar een Griekse windgod en het laat zich dan ook niet moeilijk raden dat de molen zijn kracht om te draaien en malen ontleende aan dit element. Tegenwoordig wordt de Aeolus door een vrijwillige molenaar af en toe nog in bedrijf gesteld. De derde en laatste molen die je tijdens je fietstocht kunt bekijken is de Oude Molen in Kruiningen. Deze korenmolen werd in 1801 gebouwd en bleef tot 1953 koren op windkracht malen. In de tweede helft van de twintigste eeuw werd de molen twee keer ingrijpend gerestaureerd, nadat ge gemeente de grondzeiler in 1959 kocht. In 2001 werd de complete molen een stukje verplaatst, zodat hij weer wat beter wind kon vangen. Een vrijwillige molenaar stelt de molen, die ingericht is met twee koppels maalstenen, regelmatig in bedrijf .