Laurentius Kerk

De parochie van de H. Laurentius is rond het jaar 1000 door de Benedictijnen gesticht. De oude dorpskerk werd na de reformatie aan de hervormden toegewezen. Na de Hervorming was er voor de katholieken een schuilkerk die pas in het midden van de 19e eeuw werd verbouwd tot een echte kerk. Deze werd al snel te klein. Het huidige kerkgebouw werd in 1891 gebouwd naar een ontwerp van een leerling van de bekende bouwmeester P.J.H. Cuypers. Het diende ter vervanging van de kleine, zogenaamde Waterstaatskerk uit 1847 en werd er meteen naast gebouwd. Vanuit de oude kerk zijn de uit 1871 daterende kruiswegstaties en het 17e eeuwse schilderij De Marteldood van St. Laurentius overgebracht. De driebeukige kruisbasiliek heeft een hoge kruistoren (54 m) en veelhoekige traptorens. De fraaie uit baksteen vervaardigde kerk wordt gerekend tot de neorenaissance, gekenmerkt door halfronde bogen, pilasters en veel versieringen. De toren is vanwege zijn zinkarchitectuur iets heel bijzonders: de houten torenconstructie, door zink beschermd, is in Nederland zeldzaam.