Print deze route

Fragment uit het dagboek van Jacob van Lennep tijdens de voettocht in 1823: "Langs de straten van Broek mag men 's avonds geen pijp en overdag alleen een pijp met een dopje roken. Ook moet men van het paard afstappen en het aan de toom leiden."

Aan de rand van de stad Monnickendam rijst de Grote kerk als een baken op in het Waterlandse polderlandschap. Hoewel veel oude kerken meestal de spil vormen van een kern, is de Grote Kerk van Monnickendam aan de rand van het historische centrum gebouwd en al vanuit de verte te zien. De Grote kerk is niet de eerste kerk van Monnickendam. Er bevond zich wellicht al in de 13de eeuw een bescheiden kerkje. Voor de snelgroeiende bevolking van Monnickendam werd dit kerkje al gauw te klein en eind 14de eeuw begon dan ook de bouw van de Grote Kerk. Kort na 1470 zijn de deuren van dit eerste kerkje gesloten. De bouw van de Grote Kerk heeft ten minste 250 jaar geduurd, globaal verdeeld over zes fasen. De Grote Kerk is een driehallenkerk. De daken van de drie hallen rusten op de buitenmuren en op 24 pilaren. De Grote Kerk is er nu voor de tweewekelijkse drukbezochte erediensten van de Protestantse Gemeente te Monnickendam. Daarnaast wordt de kerk gebruikt met o.a. de uitvoering van de Johannes Passion, de vele concerten, de tentoonstellingen, rouwdiensten, het uitzwaaien van Sinterklaas en vele andere sociale en bestuurlijke bijeenkomsten.

Bij het terugkeren naar het schip hoorde ik de mensen tegen elkaar zeggen: 'Kaik, dat is nou Zen Hooghait.' (fragment uit het dagboek van Jacob van Lennep tijdens de voettocht in 1823)

Langs het Oorgat in Edam, vlak bij de plaats waar vroeger de Oosterpoort was, is een kleine Joodse begraafplaats bewaard gebleven. De oudste bewaarde grafsteen stamt uit 1804, maar de begraafplaats is ouder: het werd in 1793 ingericht. Bij het betreden van de begraafplaats wordt je aandacht meteen getrokken door een rode grafsteen in het midden van de begraafplaats. Het is echter onbekend wie er begraven ligt, want de steen is volledig blanco. Bij een restauratie zijn de letters op de grafstenen zwart geverfd, waardoor deze weer leesbaar werden. Tegenover de begraafplaats staat het monument De tochtgenoten, van Hubert van Lith, dat is opgericht ter herdenking van tijdens de Tweede Wereldoorlog omgekomen joodse Edammers.

Dit was oorspronkelijk een saai dijkhuis, waar zich bovenin een café bevond. Begin 1900 kocht de heer Noothoven van Goor het gebouw. Deze man beweerde dat hij een bastaardzoon van koning Willem III was. Hij maakte van het gebouw een lustoord, waar vele feesten werden gehouden.

Fragment uit het dagboek van Jacob van Lennep: "Langs een zonnige, saaie weg volgen wij de vaart tot aan het dorp Oosthuizen, dat een fraaie ligging heeft en heel bloeiend is. Wij bewonderden er het landgoed van de ambachtsheer, de graftombe van de heer de Vicq en het overheerlijke uitzicht over de hele Beemster." Van Bredehoff was vrijheer van Oosthuizen en tot zijn overlijden burgemeester van Hoorn. Het praalgraf is in 1723 gebouwd.

Niet bezocht door onze reisgenoten, maar wel de moeite waard om even binnen te stappen. "In dit oude schooltje was C.Joh. Kieviet onderwijzer van 1883-1902. In de naastgelegen onderwijzerswoning (niet te bezichtigen) schreef hij zijn eerste boek over Dik Trom, een ondeugend jongetje met een hart van goud." (bron tekst en foto: hetschooltjevandiktrom.nl)

In de voormalige gevangenis De Krententuin op het Oostereiland toont het Museum van de Twintigste Eeuw een nostalgische collectie. Met huiskamers en winkelinrichtingen uit grootmoeders tijd, een feest van herkenning!

Het Bedelaarshuis dat Van Lennep en Van Hogendorp bezoeken, lag op het Oostereiland: een kunstmatig eiland dat tussen 1662 en 1668 werd aangelegd. Op het Oostereiland werden vooral pakhuizen voor de Admiraliteit (marine) gebouwd. In 1817 werd de pakhuizen verbouwd tot bedelaarsgesticht, van 1829 tot 2003 deed het complex dienst als gevangenis. Tegenwoordig is in dit gebouw het Museum van de Twintigste Eeuw gevestigd.

In de Grote Kerk van Hoorn bekijken Van Lennep en Van Hogendoorn het praalgraf van Pieter Florisse Blom, beter bekend als admiraal Floriszoon. Het grootste deel van dit praalgraf ging in 1838 door een brand verloren. De marmeren dekplaat en het houten deksel van de grafkist overleefden de brand. Je kunt ze zien in het Westfries Museum.