Print deze route

Houdringe was ooit een uithof van Oostbroek. In 1640 kwam de boerderij in bezit van Jan Frederik Mamuchet, zoon van een welgestelde Franse koperslager. Hij bouwde op deze plaats een herenhuis met boerderij en noemde het naar het familiebezit Houdringue in de buurt van Lille. Een latere eigenaar bouwde in 1779 het huidige huis in de Franse stijl. Nu is het eigendom van Grontmij en in gebruik als kantoor. Tijdens de bouw van het huidige huis in 1779 is een Franse tuin aangelegd. Rond 1850 is de tuin door Zocher in Engelse landschapsstijl veranderd. Om de Franse architectuur van de voorgevel te ondersteunen is in 1956 rond het huis weer een Franse (meer formele) tuin aangelegd. Sinds 1954 is het landgoed eigendom van Utrechts Landschap. Op het landgoed komt in de graslanden een aantal zeer dikke bomen voor. Deze eiken en beuken die een diameter hebben van meer dan een meter hebben inmiddels een leeftijd van ruim 235 jaar. Opvallend is de voorname oprijlaan met een dubbele rij beuken. Let in de herfst op de vliegenzwammen!

Landgoed Oostbroek is beslist een bezoek waard. Op het landgoed wisselen loofbossen met oude bomen, moeras, een boomgaard met oude fruitrassen, een kloostertuin en graslanden elkaar af. Door de variatie komen er zeel veel planten en diersoorten voor. Vooral het aantal vogelsoorten is opmerkelijk; zoals verschillende spechten, mezen, boomkruiper, boomklever, ijsvogel, dodaars, buizerd en havik. Ook leven er reeën.

Landgoed Niënhof grenst aan de Kromme Rijn. In de Middeleeuwen had het nabijgelegen klooster Oostbroek hier een ‘uithof’, een boerderij. Daarnaast bouwden de kloosterlingen een nieuwe boerderij: een ‘nien hof’. Het klooster ging ten onder tijdens de Reformatie en het bezit wisselde daarna vele malen van eigenaar. Het landgoed kenmerkt zich door weidegebieden, hakhout en loofbos. Dit hoogopgaande essen? en eikenbos behoort uit ecologisch opzicht tot één van de meest interessante bossen van de provincie. De es laat veel licht door, waardoor er een rijke ondergroei is met de grote keverorchis en boszegge. Het gevarieerde bos is rijk aan vogels, zoals de ransuil, boomvalk en veel spechten? en mezensoorten. Langs de Kromme Rijn ligt een rivierbos, graslanden en een nevengeul met eilandjes. Dit is het startpunt van de vaarexcursies met de Pont van het Landschap.

In de 17de?eeuw heeft hier een hofstede gestaan. De fundamenten zijn in 1870 gebruikt voor de bouw van het huidige witgepleisterde huis in neoclassicistische stijl. De opdrachtgever, eigenaar en bewoner J.J. Uyterwerff Sterling, gaf zijn grond de naam Bornia, wat een oude Friese benaming is voor grensgebied (vergelijkbaar met het Engelse ‘border’). Bij aankoop was het een grote, kale heide. De nieuwe eigenaar liet het tot aan Austerlitz beplanten met bomen.

Aan het einde van een statige oprijlaan ligt Slot Zeist, omringd door waterpartijen en een fraai Engels landschapspark. Een bijzondere erfenis van het rijke wonen en leven in de Gouden Eeuw.

Vollenhove was een ooit een ‘uithof’ van Oostbroek. Kort na 1800 is het oude huis afgebroken en bouwde de Amsterdamse koopman Pieter de Smet het huidige huis in empirestijl. In 1922 is het aangekocht door de familie Van Marwijk Kooy, die het landgoed beheert en bewoont. Als een van de weinige buitenplaatsen van de Stichtse Lustwarande is het huis nooit grootschalig verbouwd. De eerste eigenaar liet Hendrik van Lunteren een landschapspark aanleggen in de Engelse landschapsstijl met zichtassen op de Domtoren en richting Amersfoort. De huidige Amersfoortseweg is de vroegere zichtlaan. Na de aankoop door Van Marwijk Kooy heeft Copijn nog enige veranderingen in de tuin aangebracht. Op het landgoed liggen kunstmatig gevormde heuvels, grote slingerende vijvers en verschillende boomgroepen.

Het eerste huis Beerschoten is gebouwd in 1685. In 1889 brandde het bijna geheel af om daarna in grotendeels dezelfde stijl te worden herbouwd. Na de oorlog raakte het huis in verval, maar het werd in 1978 geheel gerestaureerd en tot kantoor verbouwd. Nu wordt het ? na opnieuw een grondige restauratie ? weer particulier bewoond. Het landgoed bezit een parkbos in de Engelse landschapsstijl, dat in 1824 is ontworpen door tuinarchitect J.D. Zocher jr. Het ligt op de plek waar al een 18de?eeuws park lag. Tussen de slingerende vijvers, een stromende beek en weiden met boomgroepen, zijn elementen van de oude aanleg herkenbaar: rechte beukenlanen en een sterrenbos met de ‘Konijnenberg’ en ‘Goudvissenkom’. Het park is eigendom van Utrechts Landschap. In het voormalig koetshuis is het bezoekerscentrum Paviljoen Beerschoten gevestigd.