Genieten in het zuiden van Nederland

Maastricht is Nederlands parel van het zuiden. Deze heerlijke stad ligt aan de voet van de Sint-Pietersberg, aan beide oevers van de Maas. De stad is zo rond het jaar 1000 gesticht omdat hier een doorwaadbare plaats, ook wel ‘tricht’ was in de Maas.

Maastricht is de thuisbasis van violist André Rieu zoals zeer prominent wordt aangegeven op de VVV-pagina maar er is natuurlijk veel meer dan de jaarlijkse concerten die Rieu geeft op het Vrijthof. Vanaf de parkeerplaats wandel je over de Wilhelminabrug richting het centrum van Maastricht. Midden op de Wilhelminabrug moet je even naar links kijken waar je in de verte de beroemde boogbrug, de Sint Servaes, ziet liggen. Deze is door een bootjeskade verbonden met de Wilhelminabrug. Over de brug kom je vrijwel meteen aan op de Markt. Op dit gezellige plein met rondom horecagelegenheden springt het stadhuis direct in het oog. Het stadhuis staat midden op de Markt en heeft een rijke, grotendeels 18e-eeuwse inrichting. Het gebouw is een ontwerp van Pieter Post en geldt als een belangrijk voorbeeld van het Hollands classicisme.

Wandelend over de Grote Gracht passeer je rechts faculteitsgebouwen van de Universiteit van Maastricht. Daarachter, aan de Brusselsestraat, waar je net niet aan toe komt, ligt wel een prachtige verborgen parel: de Cellebroederskapel. Maak daarvoor even een uitstapje naar rechts aan het einde van de Grote Gracht.

Verscholen achter een monumentale poort in de gevel van Brusselsestraat nummer 58 ligt een domein van stilte. Onder de poort door leidt een recht pad naar de schitterende kapel van de Cellebroeders. Vroeger onderdeel van een groot kloostercomplex, nu bestaande uit de kapel zelf, een ontvangstruimte, bovenzaal en binnenplaats. De wandeling voert niet over het overbekende Vrijthof. Maar daar kun je natuurlijk op eigen gelegenheid rondkijken. Maak dan aan het einde van de Grote Gracht een uitstapje naar links. Het van ouds katholieke Maastricht heeft talloze straatnamen die verwijzen naar de roomse kloostertijd, zoals de Abtstraat. Via deze weg wandel je het Jekerkwartier in. Een schilderachtig deel van Maastricht, genoemd naar het riviertje de Jeker. Hier lijkt de tijd te hebben stilgestaan. Het Jekerkwartier bestaat grotendeels uit 17e- en 18e-eeuwse huizen, vaak op middeleeuwse fundamenten. Het stratenplan is ook voor een groot deel nog middeleeuws. De wijk kent talloze monumenten. Aan het Academieplein vind je het Bonnefantenklooster dat behoort tot de Universiteit van Maastricht maar wel een bezoekerscentrum heeft. Het Natuurhistorisch Museum Maastricht is gevestigd in het voormalige kloostercomplex van de Grauwzusters aan het De Bosquetplein. Het museum is vooral bekend vanwege de voor Nederland unieke collectie Krijtfossielen.

Je wandelt langs delen van de middeleeuwse stadsmuur met historische waltorens als de Pater Vincktoren en stadspoorten als De Reek. De Leeuwenmolen aan de Nieuwenhofstraat is een mooie puntgave watermolen in de Jeker uit 1694. De iets verderop gelegen Bisschopsmolen is nog ouder. Deze watermolen dateert mogelijk uit de zevende eeuw. De gerestaureerde molen functioneert nog steeds en wordt gebruikt voor het malen van spelt. De oude Minnebroederskerk aan de Sint-Pieterstraat is ook zeker het vermelden waard. De kerk uit de late 13e/vroege 14e eeuw is gebouwd van mergelstenen. Via de Sint Pieterstraat verlaat je het schilderachtige Jekerkwartier weer maar stuit dan snel op de zoveelste monumentale kerk: de Basiliek van Onze-Lieve-Vrouwe of ook wel Sterre-der-Zee. Het grotendeels middeleeuwse gebouw, de romaanse bouwsculptuur, de kerkinrichting en de kunsthistorische collectie in de schatkamer behoren tot de belangrijke toeristische attracties van Maastricht.

Over de prachtige boogbrug die je aan het begin van deze wandeling al van afstand kon zien, ga je vervolgens naar de andere oever van de Maas. Door de mooie winkelstraten loop je op het centraal station af. Ook als je niet met de trein bent, is dit gebouw best een bezoekje waard. Het werd gebouwd in 1913, in Maaslandse renaissancestijl, naar een ontwerp van George van Heukelom. Het pronkstuk van het station zijn de glas-in-lood vensters in de stationshal. De oorspronkelijke van Jan Schouten gingen verloren in de Tweede Wereldoorlog, maar in 1962 werden nieuwe vensters aangeboden door de gemeenten langs het spoortraject Maastricht - Weert en Maastricht - Heerlen. Deze vensters, vervaardigd door Charles Eyk, symboliseren de (toen) 11 provincies en bevatten Limburgse gemeentewapens. En dan ben je ook gelijk terug op de parkeerplaats waar deze wandeling begon. We hopen dat je hebt genoten van deze kennismaking met Maastricht en zien je graag nog eens terug!