Flink doorstappen om het NP De Weerribben

Deze pittige wandeling van ruim dertig kilometer leidt je om en door Nationaal Park de Weerribben. Hoe ongerept en natuurlijk de omgeving er ook uitziet, iedere vierkante meter is hier door mensenhanden gemaakt. In drie eeuwen tijd groeven de bewoners het veen af om er turf van te maken. Zo veranderde het landschap in een zompig moerasgebied waar je een mooie mix ziet van bomen, eindeloze rietvelden en water, heel veel water. Aan de rand van het nationaal park wandel je een aantal kilometer langs het Kanaal Steenwijk-Ossenzijl. Je ziet vele vaartjes en sloten in het landschap. Ze komen bijna allemaal uit op de Kalenbergergracht, het brede vaarwater dat eeuwenlang de verkeersader van de Weerribben was. Zeker als de route je meeneemt door de Weerribben ervaar je die bijna oorverdovende stilte. Je hoort hier vooral de natuur: de wind die door het riet ruist, het gezang van rietzangers en karekieten. En als je een plons hoort in het water, kan het een eend zijn, maar ook een otter: in de Weerribben leven verschillende paartjes. In de lente zorgen de vele vogels echter voor een drukte van jewelste, al zal dit de meeste natuurliefhebbers als muziek in de oren klinken. Behalve met de natuur maak je tijdens deze wandeling ook kennis met de cultuurhistorie van het gebied. Je komt door kleine plaatsjes als Ossenzijl, Baarlo, Kalenberg en, jawel, Nederland. Als je over de Hoogeweg loopt, zie je enkele monumentale negentiende-eeuwse boerderijen, zoals de voormalige vervenerswoning Marten en Jikke op nummer 2. Eind negentiende eeuw woonden hier keuterboertjes die ’s winters geld verdienden met het snijden van riet of graven van veen. Aan deze weg staat ook molen de Wicher. Deze spinnenkopmolen uit 1982 bemaalt het omliggende gebied. De molen is een vervanging van een soortgelijke molen die hier in 1943 werd afgebroken.