Van Kwadendamme naar Goes

Geen woeste natuur in Zuid-Beveland, maar keurig aangelegde polders met strakke akkerlanden die gebruikt worden voor de landbouw en de fruitteelt. Op het schiereiland tussen de Ooster- en Westerschelde heeft men de strijd van het wassende water gewonnen en wordt het vruchtbare land dankbaar bewerkt. In de 3e en 4e eeuw bestond dit deel van Zeeland nog niet en lag het gebied onder water, maar vanaf de Middeleeuwen werd het gebied stukje bij beetje ingepolderd en de bevolking die er woont, kan uitstekend leven van de landbouw en de visserij. In 1530 tijdens de Sint-Felixvloed en in 1570 tijdens de Allerheiligenvloed eist het water een groot deel van het land terug, maar de bekendste overstroming is de Nederlandse geschiedenis is ongetwijfeld de Watersnoodramp van 1953. Hierbij kwam het oostelijke deel van Zuid-Beveland onder water te staan. Het schiereiland heeft veel baat gehad bij de aanleg van de Deltawerken, die Midden-Zeeland voor de rest van Nederland beter ontsloten. Een leuke stad om te bezoeken is Goes. In de tiende eeuw ontstond Goes als een klein dorpje aan de rand van een kreek, maar het inwoneraantal groeide in rap tempo. De welvaart van de stad kwam vooral door de lakennijverheid en de zoutwinning. Door de snelle groei kreeg Goes in 1405 stadsrechten. In 1417 werd de stadsgracht gegraven en werden de stadsmuren opgetrokken. Grote rampen heeft Goes niet gekend. De stad kwam redelijk ongeschonden door beide Wereldoorlogen en had ook geen last van de Watersnoodramp. Er staan nog veel oude gebouwen in Goes, zoals het vijftiende-eeuwse, in Gotische stijl gebouwde stadhuis aan de Markt, de Grote of Maria Magdalenakerk uit 14233 en veel oude poortjes, pleinen en straten, maar ook de historische wallen en vestes rond de binnenstad.