Print deze route

Vlissingen is prachtige stad met een maritiem karakter en één van de beschermde stads- en dorpsgezichten in de provincie Zeeland heeft. Heerlijke stranden (het Nollestrand en het Badstrand), gezellige boulevards en een schitterende jachthaven waar menigeen zijn ogen uit kijkt. De zuidelijke pier wordt gesierd door een windorgel met bamboe pijpen, waarvan de tonen worden meegevoerd door de lucht als de wind krachtig waait en zo het instrument bespeelt. In het centrum vind je ongeveer driehonderd monumenten, die Vlissingen tot de 30e monumentenstad van Nederland maken. Westkapelle heeft een hele andere, veel kleinschaligere sfeer en een geschiedenis die nauw verwant is met de Tweede Wereldoorlog. Het dorpje werd zwaar getroffen door een bombardement en werd vrijwel volledig van de kaart geveegd. Anno 2013 ligt er in Westkapelle nog altijd een kreek, die ontstond als gevolg van het bombardement. Een duidelijk herinnering aan de oorlog en de bevrijding is de Sherman-tank die nog altijd op de dijk uitkijkt over het water. Dichtbij vuurtoren ‘Hoge Licht’ waar Westkapelle bekend om staat, liggen ook de graven van de oorlogsslachtoffers. Vanaf het startpunt is het iets minder dan twee kilometer fietsen naar de eerste bezienswaardigheid van de route: de Oranjemolen in Vlissingen. Deze stellingmolen was vroeger als koren- en pelmolen ingericht, maar maalt anno 2013 alleen nog maar gaan op vrijwillige basis. Door zijn ligging zie je de molen al van ver af. Het exacte bouwjaar van het historische erfgoed is niet bekend, maar omdat de molen in 1699 al vermeld werd op schrift, moet hij nog ouder zijn dan dat. De Oranjemolen is de molen die in Nederland het dichtste bij de kustlijn staat en het is de enige van 23 stadsmolen in Vlissingen die de tand des tijds heeft doorstaan. Dan fiets je verder naar de molen in Zoutelande. Het kan niet anders of je ruikt onderweg de zilte zeelucht. De molen uit 1722 doemt aan de horizon op wanneer je het dorp nadert. De molen van Zoutelande werd gebouwd nadat zijn voorganger was omgewaaid. De grondzeiler maalt nog steeds graan, maar doet dat tegenwoordig wel met een molenaar die op vrijwillige basis werkt. Vervolg je tocht langs de zee en zet koers naar de Lage vuurtoren van Westkapelle (Noorderhoofd). De rode vuurtoren werd in 1875 gebouwd en heeft een hoogte van 11,5 meter. Omdat Westkapelle twee vuurtorens heeft en de andere een hoger lichtsignaal seint, wordt dit de “Westkapelle Laag” genoemd. De vier verdiepingen tellende vuurtoren doet eenvoudig aan, maar is een mooi object. Een kleine vijf kilometer verderop in Meliskerke staat de Meliskerkse molen. Deze ronde, stenen grondzeiler stamt uit 1801. De korenmolen werd destijds gebouwd ter vervanging van een standerdmolen, die tijdens een hevige storm omwaaide. Tot 1954 maalde de molen graan, maar daarna raakte hij in verval, tot hij in 1987 gerestaureerd werd. Wie nieuwsgierig is naar hoe de molen werkt, kan hem op zaterdagen bezoeken. Natuurliefhebbers kijken hun ogen op uit landgoed Ter Hooge. Het ongeveer 25 hectare tellende landgoed bestaat voor een groot deel uit een park- en bosgebied. Het park is voornamelijk aangelegd in de Engelse landschapsstijl: uitgestrekte gazons, sprookjesachtige waterpartijen werden hier na de Tweede Oorlog ontworpen. Het park strekt ligt uitgestrekt om een schitterend kasteel heen. Twee rankachtige, achtkantige traptorens rijzen hoog boven het landgoed uit. Een eerste kasteel werd hier in de middeleeuwen al gebouwd, maar het huidige complex verrees in 1755 op de fundamenten van het oude slot. Ongeveer tien kilometer verder, bij de monding van het voormalige kanaal van Welzinge dat toegang gaf tot de haven van Middelburg, staat Fort Rammekens. Het fort werd vroeger ook wel Zeeburg genoemd en het was in 1496 nog geen fort, maar een baai waar schepen aanmeerden. Het is het oudste, nog bestaande zeefort van West-Europa. Fort Rammekens werd in 1547 gebouwd ter bescherming en controle van de drukke scheepvaartroutes naar Antwerpen en Middelburg. De vesting is over de toenmalige zeedijk heen gebouwd in de vorm van ruit. Er werd een bastion, met dikke muren waarin kanonnen geplaatst konden worden, opgetrokken dat op de Westerschelde gericht was. Aan het uiteinde van de muren waren halfbastions met kanonnen gebouwd, die in de tijd na Napoleon een aarden dekking kregen. Bij de bouw van het fort werd veel natuursteen gebruikt, omdat dit beter tegen het zoute water bestand was en ter verdediging kreeg het fort aan de kant van het binnenland een slotgracht. Fort Rammekens is na 1560 in handen geweest van de Spanjaarden, de Fransen en de Engelsen, maar in 1814 werd het weer definitief Nederlands bezit. De verdedigende functie werd in 1869 opgeheven, maar bleef in gebruik als kruitmagazijn.