Nunspeet, Walibi World en Oldebroek

Fiets door het waterrijke gebied De Randmeren, dat een eldorado is voor vogels en watersporters. Kanoërs, zwemmers, schaatsers, zeilers, surfers en pleziervaarders komen hier hun hart ophalen. Watervogels, zoals de kleine zwaan en tafeleend, hebben een beschermde zone toegewezen gekregen, waar zij in alle rust kunnen zwemmen, duiken en vissen. Ze leven van de bijzondere flora en fauna (in de wateren zwemmen verschillende vissoorten, waaronder de baars, de snoek, de paling en de blankvoorn). Unieke planten zoals fonteinkruid en kranswier, die ook groeien in een beschermd gebied, voorkomen een algenbloei in de ondiepe wateren. Je fietst niet alleen door de natuur, maar doet ook verschillende gezellige plaatsjes aan. Elburg is een dorpje dat oorspronkelijk rechtstreeks op de Zuiderzee uitkeek. Omdat het vissers- en handelsplaatsje regelmatig overstroomde, werd na de watervloed van 1367 besloten om het stadje te verplaatsen. Tijdens de herbouw van Elburg werd er een echte vesting van gemaakt; de intact gelaten grachten en de Vischpoort herinneren hier nog altijd aan. De kerk in het plaatsje is bijzonder, want deze heeft nog jarenlang zijn oude locatie behouden, ondanks het feit dat de rest van het stadje al herbouwd was. Dat is ook de reden dat de kerk van Elburg aan de rand van deze plaats staat, in plaats van in het centrum zoals gebruikelijk is. Op een steenworp afstand van het vertrek- en eindpunt van de fietsroute (Camping Groot Grobbenhorst in Nunspeet) staat een molen uit 1886: De Duif. Voordat de grond voor de bouw van deze beltmolen werd opgeworpen, stond hier tot 1818 een standerdmolen. De molen die daarna geplaatst werd brandde in 1886 af, waarna De Duif gebouwd werd. Onder in de molen is tegenwoordig een café ingericht. Je fietst 24 kilometer door tot je bij Landgoed en Huize Morren komt. Het landgoed werd al voor 1700 bewoond, maar het herenhuis werd in 1771, 1804 en 1910 ingrijpend gerenoveerd en veranderd. Het landhuis heeft elementen uit de zestiende, zeventiende, achttiende en negentiende eeuw. De tuin is aangelegd in de Engelse landschapsstijl. Het geheel wordt omringd door een gracht. In het naastgelegen Kelderbos hebben de voormalige eigenaren van het landgoed hun laatste rustplaats gevonden. Het totale complex; het huis, de tuin én de grafkelder, werden in 2005 toegevoegd aan de lijst van rijksmonumenten. Een andere prachtige buitenplaats is Zwaluwenburg, een landgoed waarop een klein kasteel staat dat nu particulier bewoond wordt. Het gebied buiten de gracht is van een stichting, en de eerste vermelding van Zwaluwenburg gaat terug tot 1326. Het huis werd pas in 1728 gebouwd en neemt een dominante plek in op het stuk grond. De geschiedenis drukte, net als bij Zwaluwenburg, ook een duidelijke stempel op landgoed Schouwenburg. Door de eeuwen heen werd het complex, dat in de achttiende eeuw gebouwd werd, flink veranderd door de bewoners. Er werden stukken aan bestaande gebouwen bijgebouwd, er werden nieuwe bijgebouwen gezet, maar ook de slotgracht werd verlegd. Met de bouw van een washuisje rond 1930 kwam een einde aan alle ingrijpende veranderingen op het landgoed.