Zoutelande, Vlissingen en Middelburg

Historische duinenrijen, kreekruggen en poelen. Voor je ogen ontvouwt zich een scherp contrast tussen de openheid van de poelen en opgaande begroeiing van de duinenranden, kreekruggen en de jonge polders: Nationaal landschap Walcheren laat je het beste zien wat Zeeland te bieden heeft.

Ooit behoorde het gebied toe aan de zee en de mens heeft altijd hard moeten werken om het hoofd letterlijk boven water te houden. De door mensen opgeworpen vliedbergen, die vijf tot twaalf meter hoog waren, zijn waarschijnlijk restanten van oude mottekastelen. De hoogte bood mensen een plek om heen te vluchten wanneer de zee het land terugeiste.

Je volgt de duinpartijen tot aan Vlissingen en Oost-Souburg, waar molen De Pere is gebouwd. De korenmolen werd in 1725 geplaatst ter vervanging van een standerdmolen en maalde tot 1966 op windkracht. Daarna werd er een moderne maalinstallatie geplaatst. Nog altijd maalt een beroepsmolenaar dagelijks graan met de ronde stenen stellingmolen.

In Biggekerke staat een grondzeiler die in 1712 gebouwd werd in opdracht van de gemeente Vlissingen. Officieel heeft deze korenmolen geen naam, maar de molen kwam in 1916 in het bezit van de familie Brasser en is dat anno 2013 nog. Een subtiele verwijzing naar de geschiedenis met de gemeente Vlissingen, is nog te vinden op de molenbaard. Hier is op een sierbord de afbeelding van een fles uitgezaagd, die verwijst naar het wapen van Vlissingen. De ‘molen van Brasser’ is nog dagelijks in bedrijf en levert meel voor vele brood- en bakproducten.