Vaassen het Loo en Teuge

Deze leuke fietstocht doorkruist het kloppend hart van de Veluwe: het attractieve, bruisende en Koninklijke Apeldoorn. De stad is verrassend anders ten opzichte van andere steden, want ondanks dat de stad bruist van het leven, brengt de bosrijke omgeving rust. Het groen overheerst in het straatbeeld en geeft de monumentale panden nét dat beetje extra cachet. Je kunt gratis je auto parkeren bij Attent SidB 's Heerenloo Apeldoorn. Voordat je aan de bijna veertig kilometer lange fietstocht begint, doe je er verstandig aan om even de supermarkt binnen te lopen en hier wat gezonde versnaperingen voor onderweg aan te schaffen. Vers fruit, wat te drinken, een paar broodjes of hartige koekjes zullen je goed doen onderweg! Je fietst al snel de bebouwde kom uit en ziet na enkele kilometers De Levenstuinen van het Groot Hontschoten liggen. Stap even af om door de prachtige aangelegde, botanische tuinen, boordevol vlinders en vogels, te wandelen. De tuinen beslaan 1,6 hectare en hebben een bijzonder thema: ze representeren de stadia van het leven, te beginnen bij de bevruchting en eindigend bij de dood. Wandelend door de tuinen kom je onder andere een theehuis, een tempel, een prieel, een pauwenhuis, een zentuin en een kunstmatige waterval tegen. In Vaassen aangekomen zie je de Cannenburger Molen staan, een watermolen waarvan het bouwjaar onbekend is. Wat we wel weten is dat in 1387 op deze plaats al een watermolen stond. De eigenaar van kasteel De Cannenburgh verkocht de rechten van maar liefst 20 molens in de directe omgeving. Deze nog bestaande molen is daarvan waarschijnlijk de oudste en was ook in zijn bezit. In 1872 werd de molen gekocht door familie Te Riele; inmiddels maalt de vijfde generatie van deze familie op de molen. Nadat de molen in 1942 uitgebrand was werd hij in steen en als turbinemolen herbouwd. De molen draait nog dagelijks. In 2010 is een grote restauratie gestart. Een halve kilometer verder ligt Kasteel Cannenburch, het kasteel waar de Cannenburger watermolen vroeger bij hoorde. Het zestiende-eeuwse kasteel is gebouwd op restanten van een eerder kasteel; in de kelder van het huidige kasteel zijn nog sporen van dit vroegere huis te zien. In 1534 werd het kasteel eigendom van maarschalk Maarten van Rossum. Hij liet het slot vervolgens verbouwen maar overleed tijdens dit proces in 1555. Zijn opvolger voltooide het bouwwerk. Het kasteel dreigde in 1865 afgebroken te worden maar kon worden verkocht aan Eduard baron van Lynden. De laatste particuliere eigenaar was Richard Cleve. Na de tweede wereldoorlog werd het kasteel door de Nederlandse staat in beslag genomen en in 1951 werd het voor een symbolisch bedrag verkocht aan de Stichting Vrienden der Geldersche Kasteelen. Op een veiling in 2006 heeft de stichting een groot deel van de oorspronkelijke inboedel terug kunnen kopen zoals zilverwerk, paardendekens en meubelstukken. In Vaassen staat ook de prachtige Daam’s Molen. Deze stellingmolen is gebouwd in 1870 en heeft tot 1934 op windkracht gewerkt. In 1989 is er in opdracht van Stichting Vaassen Molen een reconstructie begonnen en op Nationale Molendag in 1990 draaide de windmolen weer als vanouds. De oorspronkelijke opzet van de molen is tijdens deze reconstructie nogal gewijzigd. Omdat er in 2008 plannen waren om de dorpskern volledig te vernieuwen, was het voortbestaan van de molen volop in discussie. Omdat de molen waarschijnlijk door nieuwbouw minder wind zou vangen, heeft men de molen verhoogd. De molen van Wenum en de Wenumsemolen zijn twee molens die dicht bij elkaar liggen. De windkorenmolen van Wenum is een grondzeiler; de wieken raken de grond bijna wanneer hij draait, en de Wenumsemolen is een prachtige oude watermolen. De met riet gedekte grondzeiler was in korte tijd de derde molen op deze plaats; twee eerdere molens brandden af in 1908 en 1913. De huidige molen werd in 1840 in Baambrugge gebouwd en is in zijn geheel verplaatst. In 1924 kreeg de molen een hulpmotor, zodat hij ook kon malen als het windstil was. De geschiedenis van de watermolen gaat wat verder terug; de eerste vermeldingen van een watermolen op deze plaats komen al uit 1313. In 1395 kwam deze korenmolen in het bezit van de Hertog van Gelre en in 1493 verkreeg het klooster Monnikhuizen, bij Arnhem, de watermolen. De molen is, voor hij particulier bezit werd, rond 1580 nog in bezit geweest van Gedeputeerde Staten van het Kwartier van Veluwe. De molen heeft vele verschillende functies gekend: in 1767 liet de eigenaar de molen verbouwen tot kopermolen, in 1858 werd de molen weer verbouwd tot korenmolen en er werd een runmolen aan toegevoegd die later werd verbouwd tot kaasmakerij. In 1917 werd de huidige molen gebouwd en opgericht welke uitsluitend werd gebruikt om graan te malen. Sinds 1972 wordt de molen beheerd door Stichting De Wenumse Watermolen. Een deel van het pand fungeert tegenwoordig als feestzaal. Op vrijwillige basis wordt er nog steeds gemalen voor veevoer. Teruggekomen in Apeldoorn kunnen we natuurlijk het bekendste gebouw van de stad niet overslaan op onze route: Paleis het Loo Nationaal Museum. Paleis het Loo ligt aan de rand van de stad Apeldoorn en geeft de stad Koninklijke allure. Het paleis is eigendom van de Staat en staat in de top 100 Nederlandse UNESCO-monumenten. De achterkleinzoon van Willem van Oranje, Stadhouder Willem III, kocht het kasteel in 1684 als een nieuw jachtverblijf. Door de natuurlijke wateraanvoer vanuit de heuvels leent het terrein van Paleis het Loo zich uitstekend voor bijvoorbeeld tuinaanleg en waterwerken. Na een grondige restauratie is het Paleis sinds 1884 opengesteld voor publiek. Jacobus Roman ontwierp het vierkante hoofdgebouw in classicistische stijl met aan beide kanten een zijvleugel en het paleis werd uitgebreid met vier paviljoens nadat Willem III koning van Engeland was geworden. Links en rechts van het hoofdgebouw bevinden zich twee paviljoens die verbonden zijn met dienstvleugels rond het voorplein. Op de plek waar vroeger de keukens zaten zijn ook delen van de museumcollectie te zien. Het Museum van de Kanselarij der Nederlandse Orden is op de bovenverdieping van het gebouw gevestigd. De museumstaf zit in de voormalige Oranjerie. De westvleugel van het gebouw word voor tijdelijke tentoonstellingen gebruikt. Ook de baroktuinen en het paleispark zijn een bezoekje waard. Het interieur is ontworpen door Daniël Marot.