Natuurgebied Wijffelterbroek

Het Wijffelterbroek was van oorsprong een groot en woest moeras. Nog geen honderd jaar geleden gingen bewoners van Stramproy naar het Wijffelterbroek om hier te vissen in de vennen of in de ondiepe plassen. Daarna werd het gebied steeds droger. Greppels werden gegraven voor de ontwatering, vennen werden gedempt en hoge zandheuvels werden afgegraven. Slechts een deel van het gebied bleef min of meer nat. Dat is het oude Elzenbroekbos. In dat Elzenbroek groeien bijzondere planten zoals grote boterbloem en salomonszegel en de zeldzame kleine ijsvogelvlinder vliegt er in de zomer. Wie deze vlinders wil zien moet wel stoer zijn, want het bos zit 's zomers vol muggen. Grote delen van het Wijffelterbroek zijn de afgelopen jaren van gedaante veranderd. Intensieve landbouw maakte plaats voor ruige natuur. Extra water is opeens weer gewenst en dus konden drainagepijpen weer worden verwijderd. Het resultaat is een, nu nog jong, natuurgebied waar al talloze bijzondere dieren en planten terugkeerden. Een aantal zeldzame planten reageert meteen op de veranderingen; moerashertshooi, pilvaren en kleine zonnedauw keerden terug in vennen die weer werden open gegraven. Vochtige graslanden kleuren weer roze door de echte koekoeksbloemen en in de graslanden broeden weer steltlopers zoals wulp en kievit. In deze landerijen staan tegenwoordig ook oerrunderen, de Taurossen, die het grasland door het begrazen op een natuurlijke manier kort houden. Let op: belangrijk is om altijd minimaal 25 meter afstand tot de grazers te houden!